Najczęstsze przyczyny i leczenie żylaków kończyn dolnych

Niestety bardzo często lekceważymy je, zapominając, że nie tylko oszpecają nogi, lecz są przede wszystkim chorobą układu krwionośnego, którą należy leczyć.

Żylakami nazywamy potocznie przewlekłą niewydolność żylną, która w początkowym stadium objawia się puchnięciem nóg, uczuciem ich ciężkości czy drętwieniem i mrowieniem. Następnie pod skórą zaczniemy zauważać coraz bardziej widoczne zmiany – od drobnych pajączków po wypukłości, zgrubienia i przebarwienia żył.

Ignorowanie problemu może doprowadzić do poważnych zaburzeń, w tym m.in. zakrzepicy i owrzodzenia podudzi. Dlatego też podejrzewając u siebie żylaki, warto zgłosić się do lekarza, który zleci wykonanie badań.

Przyczyny żylaków kończyn dolnych

Są efektem upośledzenia drożności żył oraz wzrostu ciśnienia hydrostatycznego w ich świetle. Niestety współczesna medycyna nie zawsze jest w stanie określić, co przyczyniło się do zmian w funkcjonowaniu układu naczyń żylnych. Żylaki kończyn dolnych mogą mieć więc charakter pierwotny, będąc efektem złego funkcjonowania zastawek. Mogą jednak tworzyć się także na skutek chorób takich jak zakrzepica czy zapalenie żył głębokich, kiedy to mowa już o żylakach wtórnych.

Wyróżnia się ponadto szereg czynników, które mogą doprowadzić do ich powstawania:

• płeć żeńska (problem dotyka częściej kobiet niż mężczyzn);
• dodatkowe obciążenie i zwiększony ucisk na żyły w trakcie ciąży;
• predyspozycje genetyczne;
• stojąca lub siedząca praca;
• częste noszenie zbyt obcisłych ciuchów;
• brak ruchu;
• nadużywanie gorących kąpieli i sauny;
• otyłość;
• wady postawy.

Leczenie żylaków kończyn dolnych

W zależności od stopnia zaawansowania choroby stosuje się różne metody leczenia zachowawczego, farmakologicznego, jak i chirurgicznego.

Na wczesnych etapach lekarz może zalecić stosowanie leków uszczelniających naczynia, a także maści lub kremów, których zadaniem będzie zmniejszenie obrzęku i uczucia ciężkości. Dodatkowo może zasugerować masaże, trzymanie nóg w górze czy też noszenie podkolanówek, pończoch lub rajstop przeciwżylakowych, o klasie kompresji dopasowanej do zaawansowania choroby.

Gdy niezbędne okaże się leczenie chirurgiczne, pacjent może zostać poddany klasycznej operacji polegającej na częściowym lub całościowym usunięciu chorych żył, krosektomii (wysokiemu podwiązaniu niewydolnej żyły odpiszczelowej wraz z wszystkimi dopływami ujścia) bądź jednej z mniej inwazyjnych metod. W zależności od rodzaju żylaków pacjent może poddać się:

• laseroterapii – zamknięciu niewydolnych żył przez podgrzewanie ich ścian światłem lasera;
• skleroterapii – zamknięciu objętych chorobą naczyń przez wstrzyknięcie do nich specjalnej pianki lub płynu;
• kriostrippingowi – zamrożeniu niewydolnych żył powierzchniowych ciekłym podtlenkiem azotu;
• leczeniu metodą RFITT Celon – termicznej ablacji żył z wykorzystaniem fal radiowych;
• leczeniu metodą SVS – zamknięciu niewydolnych żył poprzez podanie do nich pod ciśnieniem pary wodnej o temperaturze 110°C.

Warto mieć przy tym na uwadze, że im szybciej zgłosimy się do lekarza, tym leczenie może okazać się mniej inwazyjne.